วิญญาณ

ทำไมเธอถึงไม่เหมือนเก่า
ทำไมเธอถึงไม่รักเรา
ทำไมเธอถึงมอบทุกอย่างให้กับเขา

ทำไมเธอถึงอารมณ์ดี
ทั้งทั้งที่ฉันกำลังเศร้า
พยายามเข้าใกล้เท่าไร
เธอก็ไม่เอา

เพิ่งได้รู้
ว่าฉันนั้นคือวิญญาณ
ผู้ทุกข์ทรมาน
หลอกหลอนเธอมาตั้งนาน
ไม่รู้ตัวว่าตาย

ฉันได้ตายไปจากใจของเธอ
กลายเป็นวิญญาณไร้ความหมาย
ตั้งนานแล้ว

คำบอกรัก
กลายเป็นคำหลอกหลอน
คำออดอ้อน
กลายเป็นทำให้รำคาญ
ต้องอ้อนวอนขอพบหน้าเธอ
เหมือนขอเศษทาน

ปรากฏตัวให้เธอเห็นที่ใด
เธอร้อนใจรีบทักทายแล้วเดินผ่าน
ไม่มีแล้วยิ้มแห่งความสุขตลอดกาล
โวโฮ โฮ้

เพราะว่าฉันคือวิญญาณ
ผู้ทุกข์ทรมาน
หลอกหลอนเธอมาตั้งนาน
ไม่รู้ตัวว่าตาย

ฉันได้ตายไปจากใจของเธอ
กลายเป็นวิญญาณไร้ความหมาย

เว้ โฮ เว้ โฮ เว้ โฮ เว้ โฮ
เว้ โฮ เว้ โฮ เว้ โฮ

คำขอร้องครั้งสุดท้ายถึงเธอ
คำพูดเธอจะปล่อยฉันไปได้
บอกมาเลยว่าหมดรักให้กัน
ฉันควรต้องไป

ให้ฉันเป็นวิญญาณ
ให้ฉันนั้นเป็นวิญญาณ
ที่หลุดพ้นทรมาน