บ้านเล็ก
กลับเข้ามาอีกครั้ง บ้านที่ฉันอาศัย
ปิดประตูเปิดไฟ แต่ใจไม่พักสักที
อยากให้เธอคนนั้น มาอยู่ด้วยกันในนี้
มันก็คงจะดีกว่าที่ฉันได้แค่มอง
หลงรักเธอ
อยากจะเป็นเจ้าของ
แต่พอมาถึงที่นอน
ก็รู้เลยว่าเป็นแค่ฝัน
เพราะบ้านนี้มันเล็กเกินไป
คงไม่พอจะไปขอเธอเข้ามาอยู่ด้วยกัน
ลำพังแค่ฉันคนเดียวอยู่ยังไม่สบาย
ถือดีอย่างไรจะเก็บเธอไว้ในนั้น
บ้านนี้มันเล็กเกินไปคงต้องยอมรับว่า
ไม่พร้อมจะดูแลเธอได้นาน
เมื่อไรที่คิดถึงเธอ
ค่อยเดินไปมองก็แล้วกัน (โว้)
ถ้าตื่นนอนตอนเช้า
ไม่ต้องตั้งเวลา
เพราะว่ามีนางฟ้ากระซิบข้างหูทุกวัน
และถ้ามีเจ้าหญิง
นั่งดูทีวีกับฉัน
ให้เปิดละครตบกันมันก็อารมณ์ดี
หลงละเมอ ว่าได้เป็นเจ้าของ (ว่าได้เป็นเจ้าของ)
แต่พอมาถึงที่นอน
ก็รู้เลยว่าเป็นแค่ฝัน
เพราะบ้านนี้มันเล็กเกินไป
คงไม่พอจะไปขอเธอเข้ามาอยู่ด้วยกัน
ลำพังแค่ฉันคนเดียวอยู่ยังไม่สบาย
ถือดีอย่างไรจะเก็บเธอไว้ในนั้น
บ้านนี้มันเล็กเกินไปคงต้องยอมรับว่า
ไม่พร้อมจะดูแลเธอได้นาน
เมื่อไรที่คิดถึงเธอ
ค่อยเดินไปมองก็แล้วกัน
หลงรักเธอ อยากจะเป็นเจ้าของ (อยากจะเป็นเจ้าของ)
แต่พอมาถึงที่นอน
ก็รู้เลยว่าเป็นแค่ฝัน
บ้านนี้มันเล็กเกินไป
คงไม่พอจะไปขอเธอเข้ามาอยู่ด้วยกัน
ลำพังแค่ฉันคนเดียวอยู่ยังไม่สบาย
ถือดีอย่างไรจะเก็บเธอไว้ในนั้น
บ้านนี้มันเล็กเกินไปคงต้องยอมรับว่า
ไม่พร้อมจะดูแลเธอได้นาน
เมื่อไรที่คิดถึงเธอ
ค่อยเดินไปมองก็แล้วกัน
แค่อยู่ในบ้านของเธอ
ให้ฉันได้ชะเง้อได้ทุกวัน