Βγήκαν στο δρομο οι ενοχές σου

Βγήκαν στο δρόμο οι ενοχέσ σου και σε ζητάνε
Κανείσ δεν ξέρει πού να σε ψάξουν μονάχα εγώ
Εγώ που σ’ έκρυψα στα όνειρά μου να σε φυλάνε
Σ’ αυτό τον τόπο σε κρύβω πάντα για να σε βρω

Ένα παλάτι χτίζει η αγάπη στη εξορία
Και κλείνει μέσα και το κουφάρι και το φονιά
Εκεί τα όνειρα παραδομένα στην ιστορία
Ζουν κι ανασαίνουν μεσ στα σκοτάδια τα ιερά

Βγήκε στο δρόμο κι η απορία να σε γυρέψει
Κανείσ δεν ξέρει πού να σε ψάξει μα ούτε κι εγώ
Και το παλάτι που σ’ είχα κρύψει το 'χεισ πλανέψει