Το σαράκι του Ρεμπώ

Σαν νεοσύλλεκτοσ στην πύλη του στρατώνα
Σαν ένασ δύτησ μεθυσμένοσ στο βυθό
Γυρεύω μάταια την κρυμμένη σου εικόνα
Σε ποιο καινούργιο παραμύθι να δοθώ

Δρόμοι και σπίτια και μορφέσ μιασ άλλησ μέρασ
Χρώματα αρώματα φωνέσ και μουσικέσ
Ξυπνούν ξανά τησ νοσταλγίασ μου το τέρασ
Κι εσύ διπλά απ' τον πυρετό μου να με καισ

Χτυπάει νούμερα η φρίκη στην οθόνη
Κι έξω η ζωή μελισσολόι ζωντανό
Πεσ μου ποιοσ φόβοσ σε μεθά και σε καρφώνει
Πώσ να φιλτράρω των ματιών σου τον καπνό

Μασ κλέψαν τ' αύριο μασ κλέβουν και το βλέμμα
Κι εσύ φρικάρεισ που σου λέω
Σ' αγαπώ
Πεσ το ανόρεχτα το ναι κι ασ είναι ψέμα
Ότι μασ έδεσε για πάντα είναι εδώ

Ο ήλιοσ άρχισε να γέρνει προσ τη δύση
Φυσούν αέρηδεσ και κόβουν τα στενά
Για το σαράκι του ρεμπώ μ' είχεσ ρωτήσει
Κάποια βραδιά στου σινεμά τα σκοτεινά

Στήνει καζούρα στην πλατεία η γαλαρία
Σε τρίτη σύνοδο αφροδίτη κι ουρανόσ
Τέσσερισ τοίχοι η καινούρια μου εξορία
Δε φταισ εσύ δε λέει συγγνώμη ο κεραυνόσ