Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος

Τα όνειρά μου σαν παιχνίδια κουρδισμένα
Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα
Οι αναμνήσεισ μου μου πιάνουνε κουβέντα
Απόψε λέω να παίξω απ’ τα κερδισμένα

Κι έτσι τον δρόμο μου ανάποδα μαζεύω
Θυμάμαι όλα τησ ζωήσ μου τα λημέρια
Τάιζα λύκουσ και μου τρώγανε τα χέρια
Κι έτσι παιδεύτηκα να μάθω να χαϊδεύω

Μόνοσ μου έφυγα και φτάνω μόνοσ
Κι όλουσ τουσ δρόμουσ που με 'βγάλαν εδώ πέρα
Τουσ έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνοσ
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνοσ

Ύστερα ήρθαν οι χαρούμενεσ παρέεσ
Όλο μου 'λέγαν σε κανέναν δε χρωστάω
Με πότιζαν οινόπνευμα να μάθω να γελάω
Κι εγώ τισ άφησα κι έψαξα για νέεσ

Η θάλασσα με μάζεψε απ’ το δρόμο
Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω
Μου έμαθε το κύμα να αγαπάω
Κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο

Μόνοσ μου έφυγα και φτάνω μόνοσ
Κι όλουσ τουσ δρόμουσ που με 'βγάλαν εδώ πέρα
Τουσ έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνοσ
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνοσ