Οδυσσέας

Αντικριστά από το βράχο που σου γράφω
Βλέπω τησ θάλασσασ το κύμα να αγριεύει
Γλιστράει το βλέμμα στον ορίζοντα ξεφεύγει
Και μ’ ένα αντίο αυτό το γράμμα υπογράφω

Ξέρεισ δεν μίλησα στον κύκλωπα για σένα
Ούτε στην κίρκη που τα μάγια τησ με δένουν
Τώρα το νιώθω πωσ εκείνοι που ξεμένουν
Καλά το ξέρουν πωσ τα πάντα είναι γραμμένα

Στόμα με στόμα ταξιδεύουνε οι μύθοι
Παρ’ το απόφαση ιθάκη δε γυρίζω
Γιατί μ’ αρέσει σαν φυγάσ να τριγυρίζω
Για να κρατάω ζωντανό το παραμύθι

Του καραβιού μου το σκαρί έχει σκουριάσει
Και τα μισά του τα κατάρτια είναι σπασμένα
Ο αέρασ φέρνει κάτι λόγια μπερδεμένα
Μα εγώ επίτηδεσ το δρόμο έχω χάσει

Λοιπόν παντρέψου αν το θεσ κάποιον μνηστήρα
Μεθάω με αλμύρα και τα λογικά μου χάνω
Σε κάποια γη που δε με ξέρει αν πεθάνω
Θα έχω ξοφλήσει όλα τα χρόνια που σου πήρα

Στόμα με στόμα ταξιδεύουνε οι μύθοι
Πάρ’ το απόφαση ιθάκη δε γυρίζω
Γιατί μ’ αρέσει σαν φυγάσ να τριγυρίζω
Για να κρατάω ζωντανό το παραμύθι