Ένα Πεύκο στην Ακρογιαλιά

Τίποτα πια δε με σοκάρει
Είπεσ κι ανοίξαν οι ουρανοί
Κι εγώ βουβόσ
Ο διάολοσ να με πάρει
Σαν δέντρο που κοιτάει ένα παιδί

Ένα παιδί που πνίγεται στο βάθοσ
Σε κάτι βρόμικα νερά
Θολά κι ορμητικά
Κι απ' όλουσ τουσ σωτήρεσ
Εγώ είμαι ο πιο λάθοσ
Που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά
Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά

Στο δρόμο ένα ακορντεόν να παίζει
Χόρεψε μονάχη στη βροχή
Χόρεψε τα χρόνια να θυμάμαι
Όταν οι ρίζεσ
Δε με κάρφωναν στη γη

Έλα ξεκουράσου στα κλαδιά μου
Φόρεσε τα μαύρα σου γυαλιά
Να μην μπορείσ
Να δεισ την ερημιά μου
Που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά
Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά