Αμάν και πότε

Είναι μεσάνυχτα και βρέχει πού θα πασ
Ζόρικοσ κόσμοσ μα αντέχει εσύ γλιστράσ
Στησ κάτω νύχτασ τη γυαλάδα με ορμή
Πόσο νομίζεισ πωσ αντέχει ένα κορμί

Δε με είδεσ δε με ξέρεισ έτσι πέρασα να ξέρεισ
Ήμουν όνειρο ήμουν ψέμα γρατζουνιά με λίγο αίμα
Τη φυγή σου να γιατρέψω τα κομμάτια να μαζέψω
Ήταν η δική μου τρέλα σου είπα ασ' τα όλα κι έλα

Να μου παίρνεισ να μου δίνεισ κι άμα θεσ να με συγκρίνεισ
Μέσα στισ πολλέσ συμπτώσεισ το φτερό μου να το νιώσεισ
Το πιο 'κει το παραπέρα άλλη ώρα άλλη μέρα
Ήταν τότε σου είπα στάσου όμωσ τώρα γεια χαρά σου

Αμάν και πότε μόνο τότε όταν θα
Είμαι σαφήσ δε θέλω πια πολλά πολλά
Πότε και πού με ποιον γιατί στο πουθενά
Μόνο περίπου έχει εδώ θα φύγω πια

Θα γυρίσω μόνο όταν το αμάν θα γίνει αμήν
Να 'χεισ πάψει να περιφρονείσ τα όχι και τα μην
Να 'χεισ δει τη συμφορά ότι πάντα θα 'ναι αργά
Και πώσ δίνουν με τη γλώσσα όσα δε χωρά η καρδιά

Θα γυρίσω μετά από σεισμούσ και μοναξιέσ
Και θα μείνω μόνο αν συντονιστούνε οι σιωπέσ
Θα μπορούσα να 'μαι πιο σαφήσ πιο ειλικρινήσ
Να σε κάνω να χαρείσ και χωρίσ να κουραστείσ

Μα τα λόγια είναι άλογα πιο γρήγορα απ' το νου
Που τ' αφήνουμε εδώ και τα βρίσκουμε αλλού
Γι' αυτό σε περιμένω μεσ στο όταν και το αν
Να 'ρθεισ να με κοιτάξεισ να μην ξαναπώ αμάν