Máni, bróðir Sólar ok Mundilfara

Máni, bróðir Sólar ok Mundilfara sonr reis með myrkum ǫrmum yfir Þingvelli
Úr fjarskanum rennr Ǫxará stríðri Áta jǫrðu yfir efri brún dalsins niðr í láglendit
Allt er þetta nærri Lǫgbergi, þeim æðsta stað réttlætis ok mælsku sem nokkurn tíma prýddi þessa þriðju biðkvǫn án brjálaðs handar tjólgs
Kringum Almannagjá, dalar éls aska búðir uppljó-maðar elris garmi
En þetta vondslot er þǫglara þó blikr af mannaróm heyrisk í fjarska Þorgeir hylr sitt Heimdallar hjǫrr undir feldi, mælir til ends heima undir ok landvætta þeirra er byggja þann hólmlegg ofan
Einsamall Draupnis dǫggvar hlunnr losar sitt bensævar rann ok ferðask um, leitar svars við spurn þeirri hvert hǫlda grund þessa leið Fyrr vas hitt, es harra Hliðskjálfar gatk sjalfan, skipt er á gumna giftu, geðskótan vel blóta
Ǫll hefr ætt til hylli Óðins skipat ljóðum, algilda mank, aldar iðju várra niðja, en trauðr, þvít vel Viðris vald hugnaðisk skal-di, legg ek á frumver Friggjar fjón
Verðum flest at forðask fornhaldin skǫp norna; Láta allir ýtar Óðins orð fyr róða
Var Helgi magri á réttri braut at halda bæði Þórr ok munka dróttinn?