Το Σπουργίτι

Λείπει κι είναι βαθιά η λύπη
Όταν γυρνώ στο σπίτι και δεν είσαι κι εσύ

Δεν τραγουδάει πια και δεν κελαηδάει
Μονάχο του όλο στέκεται το νιώθω ότι πονάει
Δεν τιτιβίζει τα φτερά του δεν ανοίγει
Συνέχεια κρυώνει όλο το πιάνει ρίγη
Σε αποζητάει τη πόρτα όλο κοιτάει
Κι όταν το ρωτάω τι έχει δεν μου απαντάει
Όλο πεσμένο σκεπτικό νταουνιασμένο
Στο σπίτι του το ίδιο τώρα νιώθει να είναι ξένοσ

Και με κοιτά με απορία με κοιτά
Κουρελιασμένου στη γωνιά με τα δυο του τα φτερά
Δεν τραγουδά όπωσ το 'κανε παλιά
Έλα πίσω για να φέρεισ στο σπουργίτι τη λαλιά

Λείπει κι είναι βαθιά η λύπη
Όταν γυρνώ στο σπίτι και δεν είσαι κι εσύ έχει μια θλίψη
Γύρνα όχι σου λέω για 'μένα δεν τα 'χω εγώ χαμένα
Μα σκέψου λίγο αν θεσ και το σπουργίτι

Δεν τραγουδάει πια και δεν γελάει πάει
Του έφερα κι αγάπεσ αλλά πάλι δεν λαλάει
Ήρθανε ψυχολόγοι κι ωτορινολαρυγγολόγοι
Μαστόρισεσ φωνητικήσ και κελαηδολόγοι
Μα αυτό εκεί πείσμωσε σα σκυλί
Πωσ το 'κανε ετούτο αφού αυτό είναι πουλί
Γέρνει το απόβραδο και δεν ξυπνάει πρωί
Τισ ώρεσ δηλαδή που γελάει μα δεν μπορεί

Και σε ζητά δεσ μου ακόμα σε ζητά
Τι κι αν του 'φερα κορίτσια που σου μοιάζαν διαλεχτά
Δεν τραγουδά όπωσ το 'κανε παλιά
Έλα πίσω για να φέρεισ στο σπουργίτι τη λαλιά

Λείπει κι είναι βαθιά η λύπη
Όταν γυρνώ στο σπίτι και δεν είσαι κι εσύ έχει μια θλίψη
Γύρνα όχι σου λέω για 'μένα δεν τα 'χω εγώ χαμένα
Μα σκέψου λίγο αν θεσ και το σπουργίτι

Μη φανταστείσ ποτέ σου ότι σε θέλω πίσω
Για σένανε δε νοιάζομαι δεν θα αναθεωρήσω
Μα σκέψου το σπουργίτι και έλα να το σώσεισ
Αφού είσαι και φιλόζωη ζωή για να του δώσεισ

Λείπει κι είναι βαθιά η λύπη
Όταν γυρνώ στο σπίτι και δεν είσαι κι εσύ έχει μια θλίψη
Γύρνα όχι σου λέω για 'μένα δεν τα 'χω εγώ χαμένα
Μα σκέψου λίγο αν θεσ και το σπουργίτι
Λείπει κι είναι βαθιά η λύπη

Όταν γυρνώ στο σπίτι και δεν είσαι κι εσύ έχει μια θλίψη
Γύρνα όχι σου λέω για 'μένα δεν τα 'χω εγώ χαμένα
Μα σκέψου λίγο αν θεσ και το σπουργίτι