Πόσο ακόμα
Πόσο ακόμα θα γυρνάσ στα στέκια εκείνα που σ' έχουνε πικράνει
Ανήσυχο μου αλάνι πότε θα βρεισ λιμάνι τόση ντροπή δεν φτάνει
Το κόλπο αφού δεν πιάνει ετούτο το σεργιάνι γέμισε μυστικά
Ψέματα ανώφελα μπερδέματα ψεύτικα κανακέματα
Και χρυσά στέμματα φτιαγμένα από χαρτί
Ολόκληρη η γη γέμισε με γκρεμούσ και ρέματα
Κάνε τα πάντα απόψε να θυμίζουνε γιορτή
Γιορτή και πανηγύρι μην κάνεισ το χατίρι
Σ' αυτούσ που θέλουνε να πιουν του κόσμου όλη τη γύρη
Μοιάζει δειλία η σιωπή μα κι οι φωνέσ άκουτεσ γίναν γραφικέσ
Και όσο μένεισ έτσι θα είσαι πάντα στο κοστούμι ένασ λεκέσ
Και στο χαρτί τουσ μια μουτζούρα γυρίζεισ σαν τη σβούρα!
Γι αυτό άλλαξε στάση το σίδερο κολλάει στη βράση
Και πάμε φίλε μου μαζί από μηδενική βάση
Η βολή μασ και η βολή τουσ επιτέλουσ να χαλάσει
Μπασ κι αλλάξει τησ πορεία τησ η πλάση
Πεσ να πάει να γαμηθεί η κάθε εκδοχή
Που θέλει να κοιμάσαι χωρίσ καμία ενοχή
Να πάει να γαμηθεί αυτό είναι μια αρχή
Να γίνει η νύχτα μέρα κουβάρι η κλωστή
Αγρίμια που σε σκιάζουν στα όνειρα σου
Κερί που λιώνει η ζωή σου τώρα πια
Σημάδι βάζεισ για να βρεισ τα βήματα σου
Γκρεμόσ μπροστά σου ένα σάλτο κι άντε γεια
Ανύπαρκτη μου μοιάζει η μορφή σου
Και φοβισμένο σκύλο που εκάνε ζημία
Κοιμάσαι και ξυπνάσ μα η ψυχή σου
Σ' ένα κρεβάτι δεμένη με σκοινιά
Πόσο ακόμα θα γυρνάσ στα στέκια εκείνα που σ' έχουνε πικράνει
Ανήσυχο μου αλάνι άντε να βρεισ λιμάνι ντροπή να μη σε φτάνει
Θα βγάλουμε φιρμάνι να πάψουν να σε κυνηγούν νονοί και πολισμάνοι
Κοίτα που φτάνει μια ματιά σου καθαρή για να γίνει η ανατροπή
Πάψε όλα να τα ρίχνεισ στην κακή ανατροφή
Και να γίνεσαι τροφή μασημένη για θηρία
Γίνε φίλε μου στροφή στην δική τουσ την ευθεία
Μην είσαι εύκολη λεία κι είναι η δυσκολία
Σ' αυτούσ που θέλουν να σε δουν να πέφτεισ μ' ευκολία
Δείχνει δειλία αδιαφορία κι ο φανατισμόσ δικόσ τουσ χορηγόσ
Δεν γουστάρουνε να είσαι του μυαλού σου ο αρχηγόσ
Θα 'σουν όμωσ στρατηγόσ στη δική σου τη θητεία
Κι ο μεσίτησ του θεού στη μικρή σου ενορία
Να κι η ετυμηγορία ένοχοσ εσύ αθώα τα θηρία
Γι' αυτό μη βάζεισ μεσ' το αίμα σου αυτή την υπνηλία
Που σου φέρνει απραξία θα 'σαι πάντα το παιδί που χει κάνει αταξία