Όμηρος και απαγωγέας

Ακριβέσ μου αυθαιρεσίεσ
Ασταθείσ μου ισορροπίεσ
Σπίθεσ σβήνω μα φουντώνουν πυρκαγιέσ

Ορφανέσ μου αυταπάτεσ
Των ερώτων υπνοβάτεσ
Σαν θεότητεσ που δίνουν διαταγέσ

Όμηροσ μαζί κι απαγωγέασ
Τα χαράματα σφαγέασ
Μιασ ζωήσ που ανασαίνει στο βυθό

Το κορμί μου σημαδεύω
Την ανάσα σου ληστεύω
Κι όλο θέλω δήθεν να σε αρνηθώ

Εκδικείσαι ό,τι διαφέρει
Προσκυνάσ ό,τι συμφέρει
Σε θαυμάζω μα και σε περιφρονώ

Στο μυαλό μου τυμβωρύχοσ
Σαν κακογραμμένοσ στίχοσ
Ψάχνω τρόπο για να μην τραγουδηθώ