Τα Πέδιλα

Με τα πέδιλα μου τ' άσπρα
Περπατούσα μια φορά
Δίπλα στα δίχτυα ενόσ ψαρά
Ο πατέρασ μου είχε άστρα
Και σιρίτια αστραφτερά
Μα εμένα μου 'λειπε η χαρά
Κι είχα μια θάλασσα στο νου
Τ' όνειρο χάλασα ποιανού

Με τα πέδιλα μου τ' άσπρα
Που τουσ κόπηκε η κλωστή
Βρήκα μιαν άσφαλτο ζεστή
Μ' έναν ανθό μωρό στη γλάστρα
Που απ' τη γη είχε χωριστεί
Γέλια και δάκρυα χιαστί
Κι είχα μια θάλασσα για φωσ
Μπασ κι είναι ο έρωτασ κρυφόσ

Με τ' άσπρα πέδιλα
Πατάω τα βέβηλα
Τ' άγρια τ' αγκάθια των καιρών
Σε δρόμουσ άφατουσ
Κι απ' την αγκράφα τουσ
Σκύβω και λύνω το παρόν

Κι έχω μια θάλασσα για ευχή
Λεσ κι είναι βότσαλο η ψυχή