Η σπηλιά
Σε βαθιά σπηλιά με οχτώ σκυλιά
Θα περάσω το υπόλοιπο του βίου
Θα 'χω συντροφιά μια φασκομηλιά
Και μια γκόμενα γι' αυτή την ερημιά των δύο
Θα 'ρχονται τα βράδια τα παλιά να κάνουν επισκέψεισ
Κάτι θα κερνάμε τα σκυλιά και τράβα εσύ να κλέψεισ
Θα 'ρχονται τα βράδια τα παιδιά να παίζουν μαντολίνα
Νύχτα μαύρη του έρωτα φωλιά και κάτω η αθήνα
Τίποτα καρδιά δε θα πονά απ' αυτά που κάποτε
Μασ κάνανε κομμάτια
Μόνο τελικά ειλικρινά αυτά τα δυο σου τα σκληρά
Τα παραπονεμένα μάτια
Σε βαθύ γκρεμό θα βρω λυτρωμό
Θα πετάξω τησ ζωήσ μου τα σκουπίδια
Κι ότι φοβερό και σιχαμερό
Θα του δώσω μια να πάει στα τσακίδια
Θα 'ρχονται τα σάββατα οι φρουροί οι μαύροι δολοφόνοι
Με μοτοσυκλέτεσ σαν ουρί σφαγμένα από τον τζώνη
Θα 'ρχονται τα σούρουπα οι θείεσ με τα σοκολατάκια
Εύκολα σκοτώνονται αυτέσ και πάνε στα χαντάκια
Τίποτα καρδιά δε θα πονά απ' αυτά που κάποτε
Μασ κάνανε κομμάτια
Μόνο τελικά ειλικρινά αυτά τα δυο σου τα σκληρά
Τα παραπονεμένα μάτια
Κυριακή γιατί το 'χω φανταστεί
Θα 'ρχονται παιδιά με κιάλια υπασπιστή
Μαζί να μελετάμε
Τησ πόλεωσ τη λειτουργία κοίτα
Είναι όλοι ορατοί να τα σπίτια να οι φούρνοι
Να η καφετέρια και να η παναγία