Teiresias

Ξυπνάσ και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεισ
Ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
Θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
Θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά

Θα ψάξεισ τουσ δικούσ σου τυφλόσ και τρομαγμένοσ
Ήρθε ο καιρόσ να μάθεισ ποιοι σ' αγαπούν
Μα η πόλη είν' άδεια κι ο μάντησ τειρεσίασ
Θ' αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη σε ξένη γη

Τυφλόσ είναι κι εκείνοσ που κάνει ότι δεν ξέρει
Πωσ πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
Που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
Ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί

Την ώρα αυτή στον κάμπο ομίχλη κατεβαίνει
Τα σκιάχτρα τα κουρέλια θα φοβηθεί
Τρέξε να ψηλαφήσεισ την πλάση ακριβέ μου
Το μπράτσο τησ απλώνει να κρατηθείσ να κρατηθείσ