Monologos Trelou

Ήρθα στο σπίτι αυτό σαν βασιλιάσ
Κάποιοσ ψιθύρισε στ' αυτί μου σαν αέρασ
Έκλεισε η πόρτα πίσω μου με μιασ
Σεντόνια φωσ που ξεδιπλώνει ο αχόσ τησ μέρασ

Κίνηση και φωνέσ ατέλειωτεσ σιωπέσ μια στάλα πόνοσ
Σφραγίδα η αφορμή που μ' απειλεί και με κινεί
Ήταν πρωί κι ήταν φωτιά σκέψη υγρή μου πλάθει ένα κορμί
Ένα κορμί μια φυλακή

Η μάνα μου είναι αιτία με κρατάει σφιχτά
Στα γόνατά τησ γνέθει και κοιτάει μπροστά
Μπροστά και πίσω ο φόβοσ μου ένασ δρόμοσ
Μου δείχνει αρχή με πιάνει ταραχή και μένω μόνοσ

Ήρθα στο σπίτι αυτό σαν βασιλιάσ
Κοίτα πωσ έχουμε ζεστάνει άγρια χρόνια
Στέκομαι στο αέρα και γελάσ
Μακάριοι οι τρελοί σ' αιώνια διαδρομή κάτι μασ λείπει