Meine Konta Mou

Αυτό το σώμα από μετάξι που ριγά
Άλλη διάσταση στον κόσμο δίνει
Παίρνει απόφαση του ποιoσ θα λυτρωθεί
Και ποιoσ θα νιώσει τη βαθιά οδύνη

Κάθε του κύτταρο και μια θερμοπηγή
Μια στάση για τησ ηδονήσ το τρένο
Ένα σκαλί για τη δικιά σου υποταγή
Ακόμη ένα μήλο δαγκωμένο

Αυτό το σώμα παραμένει τρυφερό
Γιατί η αγάπη το 'χει καλομάθει
Ακόμα και οι αδιόρατεσ πληγέσ
Είναι κρατήρεσ που εκτοξεύουν πάθη

Κάθε του κύτταρο και ένασ ποταμόσ
Όπου βαφτίζονται χλομά φεγγάρια
Μια πολιτεία που χτυπάει κόκκινο
Ένα ξημέρωμα στ' αναστενάρια

Αυτό το σώμα όταν ψηλαφώ
Καίνε τα χέρια μου τρέμει η καρδιά μου
Κι ό,τι δεν είπα τόσα χρόνια θα το πω
Μέχρι το θάνατο μείνε κοντά μου