Karavi Ston Toiho

Κίτρινο φωσ η αθήνα τρεμοσβήνει
Καράβι στα πελάγη του καημού
Σε μιασ σπιλιάδασ σε κοιτώ τη δίνη
Να μου μιλάσ με σήματα καπνού

Στην πύλο στο μιστρά στη φρεαττύδα
Μου χάρισεσ μι' αλήθεια από πηλό
Τησ νύχτασ σου το μπλε εγώ το είδα
Πριν να κλειστείσ σε κόσμο σκοτεινό (σιωπηλό)

Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα 'ναι
Στο χώμα οι ρίζεσ στα τυφλά θα προχωράνε
Ότι δε λέγεται το νου θα βασανίζει
Και όποιοσ καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει

Κίτρινο φωσ η αθήνα και θυμάμαι
Κορμιά καράβια θάλασσεσ ματιέσ
Και λόγια που ακόμα με μεθάνε
Θυμήσου το αύριο έλπιζε για το χτεσ

Στα χείλη η τρικυμία του φιλιού σου
Στο γόνατο του πόθου η γρατζουνιά
Ζωγράφισε στον τοίχο του κελιού σου
Ένα καράβι κι άνοιξε πανιά

Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα ναι
Στο χώμα οι ρίζεσ στα τυφλά θα προχωράνε
Ότι δε λέγεται το νου θα βασανίζει
Και όποιοσ καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει