Eiha Ton Kipo Tis Edem

Θέλετε δέντρα ανθίσετε θέλετε μαραθείτε
Δε σασ ποτίζω δέντρα μου και μη με αδικείτε
Όσο νερό μ' αναλογεί το ρίχνω σε μια γλάστρα
Αχόρταγη που με κοιτά μ' αναίδεια στα μάτια

Ρίξε δροσιά ρίξε νερό το χώμα να νοτίσει
Ο σπόροσ που 'χω μέσα μου να πιει και να ξυπνήσει
Να βγάλει ρίζεσ να γενεί μία περικοκλάδα
Ένα αγρίμι τησ ζωήσ μια ξέφρενη μαινάδα

Που θ' απλωθεί σ' όλη τη γη και αφού τηνε σκεπάσει
Να κάνει ντου στα σωθικά εκείνων που ‘χουν χάσει
Φίλουσ αδέρφια και παιδιά κι εκεί ανθούσ να βγάλει
Γύρη να πέσει στισ καρδιέσ να τισ γλυκάνει πάλι

Τέτοια μου λέει η άτιμη η γλάστρα και λυγίζω
Δάκρυ νερό δάκρυ νερό ο δόλιοσ την ποτίζω
Ανάθεμά σε πήλινο και συ παλιοβοτάνι
Είχα τον κήπο τησ εδέμ και τώρα δε μου φτάνει