Arahni
SOKRATIS MALAMAS
Πιασμένοσ σε παγίδα κι έχουν περάσει χρόνια
Στην πόρτα σου γυρνάω κάθε πρωί
Στη σκέψη σου αρρωσταίνω στέκω βαριανασαίνω
Θυμάμαι όταν σε είχα πρωτοδεί
Δε μένει εδώ κανείσ
Μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
Κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια
Δε μένει εδώ κανείσ
Σκληρό το φωσ που ξημερώνει
Σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
Και με λιώνει
Ξεπούλησα το νού μου κορόϊδο του εαυτού μου
Αράχνη σ' ακατοίκητο ουρανό
Νομίζω τα 'χω χάσει δε σ' έχω ξεπεράσει
Κοιτάζω το κουδούνι σου αδειανό
Δε μένει εδώ κανείσ
Μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
Κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια
Δε μένει εδώ κανείσ
Σκληρό το φωσ που ξημερώνει
Σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
Και με λιώνει