De Blaren Vallen Af

De blaren vallen af
Hun goud wordt oud
Een groot en sober graf
Het goud wordt koud
De bomen kreunen zacht
Ik hoor hun klacht
En ik heb dag en nacht
Aan hem gedacht

Ik denk zo vaak aan hem
Zijn vriendelijk gebaar
Zijn donkerwarme stem
Een traan in mijn gitaar
Mijn liedje heeft verdriet
En zingen wil het niet
Nu hij er niet meer is
Mijn groot gemis

De blaren vallen af
Hun goud wordt oud
Een groot en sober graf
Het goud wordt koud

Ik zie hem daar nog staan
De wereld was van hem
Ik zie hem nog naast mij gaan
Ik hoor zijn warme stem
De schaduw van zijn hand
Zijn woorden worden zand
Waarom moest dit nu zijn
Mijn hart is pijn