De Tomaten-Wraak (Tomatendrama)
Dit is het lied van de lulligste vete
Waarvan de mens ook maar ooit iets zal weten
Het betreft hier de ziekelijke haat
Die iemand koesterde voor de tomaat
Als 'ie de stad in ging, boodschappen kopen
Kon je 'm door de straten zien lopen
Dan kocht 'ie groente in alle formaten
Maar hij kwam nooit aan die vieze tomaten
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
Hij wist niet waarom hij tomaten zo haatte
Ze waren te lelijk om over te praten
In elke zaak, als geen mens op hem lette
Stond 'ie ze onder meloenen te plette
Toen 'ie een keer bij de kassa moest wachten
Rees er een plan in z'n zieke gedachte
Dat 'ie ter plekke heeft uit staan te broeien
Om de tomaten voorgoed uit te roeien
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
Zijn koude ogen stonden wijd open
Zo begon hij door de straten te lopen
Het stond voor hem vast, het was zonneklaar
Het uur van de waarheid was nu daar
Bij de groenteman op elke markt
Luchtte hij toen z'n gepijnigde hart
Hij stampte tomaten kapot in de manden
Of kneep ze gewoonweg tot moes met z'n handen
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
De laatste zaak, z'n werk was gedaan
Maar toen 'ie tevree naar huis toe wou gaan
Toen kwam d'r een vrachtwagen vol met tomaten
En die had 'ie net iets te laat in de gaten
Dat in de smurrie een vete beslecht was
Dat er een man door tomaten berecht was
Had het publiek in de straat dat geweten
Het had nooit die gratis ketchup gegeten
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
La la la lalalalala lalala lala lalalala la
La la la lalalalala lalala lala lalalala la