Στην άκρη του παράδεισου

Στην άκρη του παράδεισου
Περνούσεσ μεσημέρι
Κι απ' τη φωτιά τησ κόλασησ
Σ' απλώσανε το χέρι
Και σου ζητούν λίγη δροσιά
Να βρέξουνε τα χείλια
Γιατί είναι πιο ξερή η καρδιά
Κι απ' τα ξερά τα φύλλα

Εγώ ήμουν που σου ζήτησα
Νερό και να δροσίσω
Και μήτε φύλλο πράσινο
Μου ‘δωσεσ να μυρίσω

Στην άκρη του παράδεισου
Μέσα στη γειτονιά του
Σε ρώτησε ένασ άγνωστοσ
Τι γράφουν τα χαρτιά του
Και του ‘πεσ πωσ κληρώθηκε
Τον πόνο στη ζωή του
Να βλέπει τον παράδεισο
Από την κόλασή του