Ο ποταμός Ηριδανός
Στεγνό ποτάμι αδάκρυτο
Κάτω απ' τη πόλη τρέχει
Παλιό καημό κι αβάφτιστο
Αιώνεσ τώρα βρέχει
Τ' ακούει τισ νύχτεσ η σιωπή
Κι η μνήμη που ερημώνει
Απ' το σκοτάδι παίρνει ορμή
Μα το πρωί στεγνώνει
Ο ποταμόσ ηριδανόσ
Γλυκοφιλά το χώμα
Κι όταν κοιτά τον ουρανό
Βλέπει ένα σύννεφο καημό
Κι ότι κοιμάται ακόμα
Αρχαίο ποτάμι κοίμισε
Στην κοίτη του ένα δάκρυ
Για μια ζωή που κύλησε
Απ' του γκρεμού την άκρη