Οι σιωπές

Στην πόλη τούτη πνίγομαι
Σαν οι σιωπέσ ξυπνούνε
Κι αρχίζουν να χοροπηδούν
Και να με καρτερούνε

Τρέχουν δε μ' ακούνε
Και παραμιλούνε
Στα κρυφά γελούν
Έρχονται απ' τα βάθη
Του καιρού που εχάθη
Και μασ απειλούν

Πόρτεσ δεν ανοίγω
Τη φωνή μου πνίγω
Τισ στιγμέσ κρατώ
Δεν μπορώ να φύγω
Λίγο να ξεφύγω
Στον παλιό καιρό

Η πόλη ετούτη χάνεται
Μεσ στισ σιωπέσ του κόσμου
Μ' άρωμα σαν ξεχύνονται
Βασιλικού και δυόσμου