Ο άνθρωπος βροχή
PARASKEVAS KARASOULOS, STEFANOS KORKOLIS
Τισ νύχτεσ που βρέχει πολύ
Προχωρημένη ώρα
Μόνοσ του μεσ τη μπόρα
Σαν μια ανάμνηση κακή
Βγαίνει ο άνθρωποσ βροχή
Δίχωσ ομπρέλα περπατά
Κι η κάφτρα του τσιγάρου
Αχνό φωτάκι φάρου
Μεσ στην παλάμη του αρχινά
Να στέλνει σήματα κρυφά
Κι είναι ο άνθρωποσ βροχή
Τησ πόλησ νυχτερίδα
Κι είναι η βροχή πατρίδα
Γι' αυτούσ που έχουνε πιαστεί
Στησ νύχτασ την παγίδα
Τισ νύχτεσ που βρέχει πολύ
Και το νερό ξεπλένει
Πληγέσ που η μοίρα στέλνει
Μοιάζει ο άνθρωποσ βροχή
Με φωσ που αργοπεθαίνει