Το ανάποδο εγώ μου

Έχω ένα θηρίο χτισμένο μεσ στο μυαλό μου
Είναι το ανάποδο εγώ μου η σκοτεινή μου πλευρά
Όλα τα βλέπω διπλά όλα εξηγούνται απ’ την άλλη
Μα στο στενό μου κεφάλι η αλήθεια αυτή δε χωρά
Περπατάμε μαζί στα τοπία του βάλτου
Κι ακριβά του θανάτου μου πουλάει μυστικά
Ναι με μια μελανιά τα κενά συμπληρώνει
Μα η χαρά μου παγώνει στη φοβερή του ματιά

Κι όλο πίσω γυρίζω με χέρια αδειανά
Ένα ηλίθιο ψάρι αντί για καρδιά
Είμαι ένα κουβάρι είμαι ένασ ήλιοσ τυφλόσ
Από μέσα σφουγγάρι μα απ’ έξω αχινόσ

Έχω ένα στοιχειό μπλεγμένο στα σωθικά μου
Που γεννάει χιλιάδεσ ερωτηματικά
Και ζυγίζει καλά το κάθε μου βήμα
Μα πριν κόψω το νήμα μου τραβάει τα λουριά
Στο στομάχι μου βράζει σαν γιγάντιο μάτι
Που το νόημα θα αρπάξει πριν αυτό ειπωθεί
Και το ξέρω μια μέρα θα με κατασπαράξει
Πίσω θα με πετάξει στο μηδέν στη σιωπή

Γι’ αυτό όλο γυρίζω με χέρια αδειανά
Ένα ηλίθιο ψάρι αντί για καρδιά
Είμαι ένα κουβάρι είμαι ένασ ήλιοσ τυφλόσ
Από μέσα σφουγγάρι μα απ’ έξω αχινόσ