Στις όχθες του Θερμαϊκού

Στισ όχθεσ του θερμαϊκού
Ναυάγησα ένα βράδυ
Γιομάτη η κοιλιά κρασί
Η καρδιά ρημάδι

Κι έμοιαζε σαν κατάστρωμα
Η νέα παραλία
Φώτα κατάρτια ακίνητα
Μέσα στην τρικυμία

Πολέμησα κι αρρώστησα
Στα βρωμικα νερά του
Σφιχτά σαν μάνα μ’ έδεσε
Στην κρύα αγκαλιά του

Κι ούτε πέλαγα τραβώ
Ούτε στην όχθη φτάνω
Και χρόνια όμηροσ γυρνώ
Στα κύματα του επάνω