Μάτια δεν έχω

Πάω να βάλω το μπρίκι χύνω τον καφέ
Το κεφάλι μου φρίκη τα μάτια μου μπλε
Ζεστή απ’ το κρεβάτι δίπλα μου σαν σταθείσ
Στου κορμιού σου τη θέα νιώθω πάλι ασφαλήσ

Γιατί μάτια δεν έχω παρά μόνο για σένα
Είσαι ότι έχω πιο ιερό
Θε μου τα πόδια σου μοιάζουν τρένα
Σε βάραθρο με οδηγούν να χυθώ

Ούτε χίλια τραγούδια φτάνουν για να σου πουν
Πωσ για σένα μονάχα τα πάθη μου επιζούν
Όταν αφήνεισ μωρό μου τισ γάμπεσ σου γυμνέσ
Τ’ ουρανού οι αγγέλοι αμαρτάνουν γι αυτέσ

Κι ασ μην έχει ελπίδα ούτε τύχη καμιά
Μ’ αυτή τη μελωδία γίνομαι αληθινά
Γλύπτησ και ζωγράφοσ φωτογράφοσ ποιητήσ
Στησ ψυχήσ μου τα βάθη ν’ απαθανατιστείσ