Γιασμίν

Μέσα στη γη των ηθικών κυνικών των πολιτικών ηγετών
Των πυρηνικών απειλών
Των ελληνικών τοπικιστών!

Εγώ σιχαίνομαι
Λόγος ημών φέρομαι και λέγομαι
Μικροφωνικών υλικών
Κοίτα δεν πέφτουμε

Πατάμε βήμα βήμα την Αθήνα
Ξέρω όσο και τον κώλο σου με παντομίμα
Παίζουν' ρόλους τρίτους μονός μου και μονός σου στον χώρο σου
Κόβουν λεπίδες σελίδες
Αυτοσχέδια μοτίβα που πέφτουν και σκάνε σαν χειροβομβίδες
Μνήμες σβήνουν και όσοι πάνε να μας συγκρίνουν'
Δεν μπορώ να κρίνω δε βρήκαν το θάρρος να ανασάνουνε
Και όπως αγαπάνε θα πεθάνουνε
Αν είναι δυνατόν πως νταβατζηλίκια προβαλουνε
Κορυφές χούφτες ανικάνων πειρατών παγετών
Πάγωσα το στόμα τους για πάντα
Μέχρι την καταστροφή απ' τον Αρμαγεδδών
Κοίτα τον στίχοι σε πείραμα το πείραμα
Δεν πέτυχε στίχοι τώρα ψάχνουνε για θήραμα
Ισχυρίστηκα ήταν ατύχημα πουτάνα τώρα βρίσκομαι σε δίλλημα
Να χαραμίσω πάνω σου την σύριγγα
Και αυτοί που μύτη σηκώνουν θα πέσουν μονοί τους
Όπως η πτώση της μάνα απ το μπαλκόνι τους
Άλλοθι πρώτο γαμούσα την κόρη στο σαλόνι τους
Γιο MCs που βγαίνουνε σε φώτο με μαγιό
Αφήνω στο τέλος μονάχα ζωντανό ένα γιο

Τότε σαλτάρω τον έλεγχο χάνω πέφτω πάνω τους
Εφόσο δεν θυμούνται ποιος είμαι ρωτάν τη μάνα τους
Έχουν τον χρόνο δικό τους πίνω τον μπάφο μου
Και πόσους τάφους θα σκάψω πριν από τον τάφο μου

Τότε σαλτάρω τον έλεγχο χάνω πέφτω πάνω τους
Εφόσο δεν θυμούνται ποιος είμαι ρωτάν τη μάνα τους
Έχουν τον χρόνο δικό τους πίνω τον μπάφο μου
Και πόσους τάφους θα σκάψω πριν από τον τάφο μου