Yahiko

Κοιτώ και βλέπω ανατολη
Το σηκωσε το φως ο ταξιθετης
Και ποτισα με κοκκινο τη γη σαν καλλιτέχνης
Κάτω από τη μάσκα μου είμαι νέκρα
Τώρα στα μάτια κοιτάμε βρώμα και γίνε πέτρα

Όπως το ζω και το ανασαίνω
Δε φτάνει το να γράψεις δύο σελίδες επιπλέον
Η μέρα σβήνει
Η νύχτα φανερώνει ολα
Αυτά που η μέρα κρυβει απο την πόλη των αγγέλων

Όλη η αγέλη μου είναι klepto
Δικάζω το Θεό σε πεντε γύρους δέκα λέπτων
Κάτω από την σκιά του δράκου
Συνεπής στο ραντεβού μου με το θάνατο αντιπάλου

Ομίχλη πέφτει χαμηλά σε ψιλοταβανα
Δεν κολυμπάτε στο βυθό και σε βαθιά νερά
Κρυφοκοιτατε σαν παιδιά την αντανάκλαση
Όμως πότε δεν το ακουμπησατε κομπάρσοι
Κρατά δυνάμεις για το τέλος
Μόνο στο τέλος θα φανουν οι νικητές
Ο διάβολος στη γη μου περπατά μετανιωμένος
Γιατί επιστρέφω κάτι νύχτες σαν και αυτές

Η μόνη σκέψη μου είναι τράβηγμα
Εκείνοι που με νιώθουνε χάνονται τα χαράματα
Μισώ τον κόσμο αλλα
Σ' αγπησα για δύο λεπτά και αυτό χωρίς να το θελα
Συνήλθα πιο μετά

Τα μάτια μου ανοιχτά
Τα λόγια μου βαθιά μα λόγια απλά
Η γλώσσα και τα χέρια μου χρυσά
Το πρόσωπό μου flat
Φωνάζω και σηκώνω πυρκαγιά
Βουτηξαμε τη γλώσσα στη φωτιά

Ταξίδι με τα βηματα ασυγχρονητα στη σφαίρα
Προικα θελω πριν τα δωδεκα χιλιόμετρα
Πήρες το φως για δεδομένο τότε στο κλεψα
Πήρα τη δεύτερη στροφή γιατί δεν χωρεσα

Το σκοτάδι στο μυαλό μου με έχει αλλάξει
Ξέρω πως κάτι πίσω από το σκοτάδι κάτι υπάρχει
Μετά τη μάχη είμαι δεμένος στο κατάρτι
Αλλιώς ποτε δεν ξαναβλέπω την Ιθάκη

Αθήνα πόλη των νεκρών με απόδοση 1.70
Γυρίζω με ότι κλέβω απ'το παλάτι
Πήρα τη δύναμη του κτήνους κόβοντάς το
Το να μου πούνε σ'αγαπώ δεν το χω ανάγκη

Ομίχλη πέφτει χαμηλά σε ψιλοταβανα
Δεν κολυμπάτε στο βυθό και σε βαθιά νερά
Κρυφοκοιτατε σαν παιδιά την αντανάκλαση
Όμως πότε δεν το ακουμπησατε κομπάρσοι
Κρατά δυνάμεις για το τέλος
Μόνο στο τέλος θα φανουν οι νικητές
Ο διάβολος στη γη μου περπατά μετανιωμένος
Γιατί επιστρέφω κάτι νύχτες σαν και αυτές