Mε Το Nυστέρι Μου

Με το νυστερι οπλισμένος συμφέρει στο οτι διαφέρει το στυλ οταν κοβει ξεχειλιζει μελάνι σα βέρι
Ανατελλει απο χερι σε χερι αναπτυσσεται μεσα απο νεκρα κυτταρα ανθρωπων απο των δρομων
Τον κομπο μιλα για περιστατικα που ο ανασφαλης νους σου δε θα θελε να ξερει
Ε δε μ ενδιαφερει το πως σκεφτονται τα 5 εκατομμυρια τυφλων στηνω καρτερι
Γι αυτο να μη μιλα αμα δε ξερει και εφοσον δεν εχει κατι να προσφερει
Ασορτι και ταιρι με τη μοιρα του στη γυρα μου δε παιζει το να σεβαστω την πειρα τους
Σε μερη οπου η αληθεια υποφερει η ξηγα μου στεκει για ν αναφερει μαγκα
Γυρω μισος Ελλαδα Ελληνων κλαμα ερπετα φιλοι πισω απτην πλατη σου κανουν κουμαντα
Μες τη λαμπα του ηφαιστειου μου αποξενωση μες τις καρδιες μας σταμπα
Τραμπαλα συνειδησεων και τυψεων στο πρωτο θεμα των ειδησεων
Που κανουν τραμπα τα μεσα των 5 αισθησεων παντα με προπαγανδα
Μεσα απο γυαλινα κουτια κτηνη που διψαν για κλαμα
Αρρωστιες πολεμο θανατο θαυμα επιζω μες τα στενα που με πνιγουνε καθε μερα
Οσο η σφαιρα στροβιλιζεται σε παραισθησεις απο αιθερα
Κυκλοφορω αναμεσα σε τερατα μες την κοσμοχολερα
Της πολης χωρις πατερα
Συνηθιζω να αποφευγω τους λιτες κι αν εισαι γκρουπι δεν ειναι φαμιλυ εδω απλα ενα χαστουκι
Καθε στιχος διπλα μου δε βαδιζετε ραπ ευνουχοι
Το διδαγμα στην πολη του τι λουκι γινεται μες το μπουλουκι
Κοιτω συχνα απο πισω μου για τους πισωπλαταδες που θελουνε σε καλουπι
Να τοποθετησουν τον λογο των αθηνων
Μα δε το κουναω ρουπι λοιπον με το παρντον
Δε το πολυσκεφτομαι σχετικα με το πως συμπεριφερομαι
Φεραμε το αληθινο το ξερουν το φοβουνται γι αυτο χαιρομαι
Το κουβαλω σημαδι στο σωμα μου οταν ερχομαι απ την κολαση του στρες
Καταφεραμε να δωσουμε φωνη στις γειτονίες
Κι οτι δε καταλαβαινεις μην υποτιμας γιατι μπορει και να στραφει εναντιον σου αδερφε
Οταν κανω το σκοτος ατελιε
Ζωγραφιζω με κουπλε βομβαρδιζω πινελιες συναισθηματων με στρατιες μουσικων τεχνασματων
Απο πνευματων διαταγες
Μεσα απο τυψεις και ενοχες
Ανοιγω καρδιες στα δυο μετρω σφαγες