Tęcza barw

Białe płótno w ramie szósty rok
Żółknie z dnia na dzień
Ona nie ma siły unieść rąk
A pędzle gdzieś schowały się

Na palecie popękany wzór
Z nieroztartych farb
Miała kogoś namalować tu
Lecz on jak kamień w wodę wpadł

A tu świt budzi świat i rozlewa tęczę barw
Jakby ktoś bezlitośnie co do dnia
Prosto w oczy jej się śmiał
Prosto w oczy się śmiał

Oto i nadchodzą szare dni
Każdy taki sam
W których nie ma sił dojść do drzwi
Choć on za nimi stoi tam

A tu świt budzi świat i rozlewa tęczę barw
Jakby ktoś bezlitośnie co do dnia
Prosto w oczy jej się śmiał

Nawet gdyby ktoś namówił ją
Na garść słonecznych farb
Choćby je mieszała całą noc
Wyjdzie szara wodna maź

A tu świt budzi świat i rozlewa tęczę barw
Jakby ktoś bezlitośnie co do dnia
Prosto w oczy jej się śmiał

I rozlewa tęczę barw
Jakby ktoś bezlitośnie co do dnia
Prosto w oczy jej się śmiał
Prosto w oczy się śmiał