Έντεκα και πέντε

Έντεκα και πέντε λέει μια φωνή στο ραδιόφωνο
Κι η νύχτα βρέχει μοναξιά και αγωνία
Λέω τ' όνομά σου λέω μ' ένα τρόπο χαμηλόφωνο
Και η ζωή περνά μπροστά μου σαν ταινία

Σε λίγο θα 'ρθουν τα μεσάνυχτα
Κι η απουσία σου σαν πυρετόσ
Και πάλι θα με καίει
Σε λίγο θα 'ρθουν τα μεσάνυχτα
Κι ό,τι αγγίζω κι ό,τι σκέφτομαι θα νιώθω
Πωσ μου φταίει

Έντεκα και δέκα δείχνει το ρολόι που μου χάρισεσ
Το σπίτι μοιάζει φυλακή χωρίσ εσένα
Κλαίω και κοιτάζω κλαίω όσα δίπλα μου αγάπησεσ
Και στην καρδιά μου είναι όλα ραγισμένα

Σε λίγο θα 'ρθουν τα μεσάνυχτα
Κι η απουσία σου σαν πυρετόσ
Και πάλι θα με καίει
Σε λίγο θα 'ρθουν τα μεσάνυχτα
Κι ό,τι αγγίζω κι ό,τι σκέφτομαι θα νιώθω
Πωσ μου φταίει

Δώδεκα και κάτι νιώθω τησ ψυχήσ σου τον απόηχο
Να λέει θα 'ρθεισ το πρωί να με ξυπνήσεισ