Τηλεφωνώ

Ο κόσμοσ μικραίνει και τ' άδικο ξέρω πωσ είναι δικό μου
Ο κόσμοσ σωπαίνει κι εγώ κουβεντιάζω με τον εαυτό μου
Ο κόσμοσ πληγώνει γιατί την αγάπη ακόμα φοβάται
Ο κόσμοσ μωρό μου δε θέλει για μασ ποτέ να θυμάται

Μου λεσ δε θα αντέξεισ και τ' όνειρο πεσ μου με ποιον να μοιράσω
Με πνίγουν οι σκέψεισ κι απόψε από ανάγκη τα πάντα θα χάσω
Και γίνομαι δρόμοσ που τρέχει ο χρόνοσ χωρίσ λεπτοδείκτεσ
Και γίνομαι πόνοσ με μάτια κομμένα να τρέμω τισ νύχτεσ

Τηλεφωνώ περνώ στη σκέψη σου
Περνώ στον οίκτο σου για μένα
Τηλεφωνώ περνώ στο σώμα σου
Και έχεισ τα σύρματα κομμένα

Το βλέπω σε χάνω κι ακόμα δεν ξέρω ποιεσ τύψεισ χρωστάω
Περάσαμε τόσα γιατί μ' αγαπούσεσ κι εγώ σ' αγαπάω
Το βλέπω σε χάνω και τ' άδικο ξέρω πωσ είναι δικό μου
Γιατί δεν μπορούσα να νιώσω τι θέλεισ τι θέλεισ μωρό μου