Η ταυτόττα

Έχασα την ταυτότητα
Μεσ την πραγματικότητα
Πήγα το δήλωσα στο τμήμα
Κι ύστερα ρώτησα το κύμα

Μα εκείνο δεν μου μίλησε
Τα πόδια μου δεν φίλησε
Νερό ήταν μοναχά κι αλάτι
Μεσ τησ ψυχήσ μου το κανάτι

Έχασα την ταυτότητα
Μεσ την επικαιρότητα
Δεν με βοήθησε το κόμμα
Κι ύστερα ρώτησα το χώμα

Μα εκείνο δεν μου μίλησε
Δε φύτρωσε δεν μύρισε
Μόνο ήταν χώμα λασπωμένο
Σαν τησ ψυχήσ το πεπρωμένο

Έχασα την ταυτότητα
Μεσ τη συμβατικότητα
Δεν τόπα σ άνθρωπο κανένα
Μόνο στ’ αστέρια τ’αναμένα

Κ εκείνα μου μιλήσανε
Να τα κοιτώ μ αφήσανε
Κι είπαν η νύχτα θα κρατήσει
Μέχρι η ψυχή μου να δακρύσει.