Tevreden
In de avond wordt het park gesloten verboden
Een zwerver vindt een plaatsje voor de nacht
Oude kranten als een warmer deken tegen de regen
Hoeft niet vroeg op omdat niemand op hem wacht
En als daar de stilte is
Voelt hij niet het minst gemis
Niemand om hem heen
Maar voelt zich nooit alleen
Hij is tevreden
Langzaam loopt zij langs de stille grachten kille nachten
Haar bezit in tassen in een zware winkelkar
Ooit had zij een huis maar lang geleden is dat verdwenen
In een mist van schulden ze weet niet eens meer waar
En als daar de sterren zijn
Voelt zij niet de minste pijn
Zonder klacht of zucht
In de open lucht
Zij is tevreden
Zonder geld en zonder doel
Zwervend door het
Mensen kijken dwars door ze heen
Aan geen mensen aan geen wet gebonden ongebonden
Vrij van alles en los van iedereen
En zo volgen zij een pad
Door een overvolle stad
Lopen
Maar nooit naast elkaar
Soms ziet hij haar van ver
Die kleine morgenster
Stug en onverstoord
Lopen zij zo door
Tevreden