Αυλαία ξεχασμένης γιορτής

Οι φωνέσ του αιγαίου ταξιδέψανε
Στη χαμένη σχεδία τησ μέθησ
Ποιητών που εξόριστοι ζήσανε
Και χρεώθηκαν δύσκολεσ λέξεισ

Πολιτείεσ δεν έχουν πια όνομα
Ζουν κρυφά σαν παράνομα λόγια
Πεταμένεσ χαρέσ σε οικόπεδα
Περιφράξεισ στα χαμένα μου χρόνια

Κλειδωμένοσ σε χαμένα αρχεία
Υπνοβάτησ σε πεδίο βολήσ
Μολυσμένο πανάθλιο προάστιο
Και αυλαία ξεχασμένησ γιορτήσ

Η παράσταση εδώ μόλισ άρχισε
Τα συνθήματα ξανά θα κερδίσουν
Ποιοσ αλήθεια αγοράζει τισ μέρεσ μασ
Στην αιθάλη τα όνειρά μασ θα σβήσουν

Η ζωή μου έχει πάντα επέτειο
Στισ κερκίδεσ που αγαπάνε τη βία
Μα η τρέλα τησ χώρασ αυξάνεται
Εμπιστεύεται ξανά τα λαχεία

Haris Katsimihas