Horizon

Gordienen dichte
Soms is de wereld mij te groot
Dan maak ik alles klein
Tot dat ik bang word veur de dood
Dan moet ik weer terugge
Naor hoe groot ‘t eerst was
In gedachten loop ik dan kalm
Over ’n grote vlakte
Naor de horizon

Zo ben ik opgruijd
Wij keken kilometers ver
Elke dag vanaf ’t ontbijt
Pas veul later heb ik merkt
Hoe ik daor an hecht ben
Hoe ik der van op knap
Soms wul ik wel ’s kroepen zölfs
Over ’n verre vlakte
Naor de horizon

Daerum ben ik graag in ’n stad
In de allerhoogste flat
Of in ’n trein die van Chicago
In ien streep naor Denver redt
Of in ’n vliegtuug
Dan ku ‘j ’t ok mooi zien
Mar ’t liefste stao ik denk ik
Bij mien aolders achter ’t huus misschien

Gewoon eben kieken naor de horizon
Daor gunder an de horizon
Daor gunder an de horizon