Kadıköy

Bir akşam masası iki kişiyiz sen ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
Kadıköy’de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın
Yüreğim kurtulsa da yangından, alevden

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Geçmem bir daha Kadıköy’den

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Geçmem bir daha Kadıköy’den

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya
Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Geçmem bir daha Kadıköy’den

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den
Geçmem bir daha Kadıköy’den