Φαρμάκι Κούπα

Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες πριν φανούν οι αμαρτίες που γενάν ενοχές
Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες να γυρίσω να χαθούν οι ουλές

Μάτια κομμένα από τις αϋπνίες
Δε ρουφάω άλλο σκόνες δεν έχω ταχυπαλμίες
Είπες πως μεγαλώσαμε απότομα και τρόμαξα
Μα υπάρχει ελπίδα ακόμα παίζουν ραπ από τις πλατείες
Μου τελειώνουν τα τσιγάρα δεν κατάλαβα τον κόσμο
Δεν κατάλαβα πώς είναι όλοι χαρούμενοι εδώ
Και είναι κατάρα να ψάχνω το ποιος είμαι να βρω
Όσο το φλέγον θέμα είναι αν η Κρεμλίδου έχει κολάρα
Δε με παίρνει δεν ταιριάζουμε στις καφετέριες
Στα clubs στα μαγαζιά μοιάζουμε ξένοι
Οι μαυροφορεμένοι μπερδεμένοι που ραπάρουν σαν δαίμονες
Και είναι πάντα από τους δαίμονές τους πάντα ταλαιπωρημένοι
Και με κρίνουν και κοιτάνε πού θα πάω τι θα πω
Όσο παραπατώ και δεν ξέρω ποιος είμαι εγώ
Είπα στη μάνα μου πως όταν μεγαλώσω θα γίνω καλλιτέχνης
Και μου 'πε "Δεν μπορείς να τα 'χεις και τα δυο"

Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες πριν φανούν οι αμαρτίες που γενάν ενοχές
Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες να γυρίσω να χαθούν οι ουλές

Όσα δε σου 'πα τα 'γραψα σε αυτές τις γραμμές
Όσα δε σου 'πα πνίγω πριν χαθώ στις σκιές
Όσα δε σου 'πα τα έθαψα μαζί με το 'χθες
Όσα δε σου 'πα και απόψε πίνω το φαρμάκι κούπα

Ακόμα έφηβος αγνός και ανέτοιμος
Ακόμα μεθυσμένος από 'χθες
Δώσε μου φαρμάκι και αλάτι για τις πληγές
Όταν πονάω γράφω ύμνους
Προσεύχονται σε αυτές τις γραμμές
Ημιτελείς αναμνήσεις και ανατριχίλες
Πόσο κρύο κάνει φέτος τον χειμώνα στων ανθρώπων τις καρδιές
Ήσουνα παιδί και σε θυμάμαι
Μα φοβάμαι πως αν με δεις δε θα με χαιρετίσεις
Και "Λυπάμαι" μη μου λες το αύριο μοιάζει μακάβριο
Και έχω ξεχάσει πως είναι το σώμα μου χωρίς ουλές
Ήλιος πιο πικρός και από καφέ στη στοιχειωμένη πολιτεία
Σε όλα τα άρρωστα πάρκα με τις ψυχές
Που εμφανίζονται στα χνώτα μεταμεσονύχτια
Και χάνονται στα ολοστρόγγυλα φώτα υπό επήρρεια
Σ' το γράφω και είναι μαύρο σαν τη Μαύρη Τετάρτη
Και αν με θυμάσαι μην κλαις "Ήταν όνειρο" να λες
Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες
Πριν πνιγούμε στο στρες πριν μεγαλώσουμε απότομα
Όταν σκόπιμα σκότωνα χρόνο μόνο για να γράφω τις γραμμές
Που για να βγουν πια με τιμωρούν αδυσώπητα
Οι λάθος επιλογές γίναν θαμώνες
Και η μόνη εμμονή που μου 'χει μείνει είναι αυτό που 'λεγα παλιά
Δν χρειάζεται να πίνεις για να περνάς καλά
Μα δεδομένα δεν περνάω καλά όταν πίνω πια

Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες πριν φανούν οι αμαρτίες που γενάν ενοχές
Πού είναι εκείνες οι αθώες μας νύχτες να γυρίσω να χαθούν οι ουλές

Όσα δε σου 'πα τα 'γραψα σε αυτές τις γραμμές
Όσα δε σου 'πα πνίγω πριν χαθώ στις σκιές
Όσα δε σου 'πα τα έθαψα μαζί με το 'χθες
Όσα δε σου 'πα και απόψε πίνω το φαρμάκι κούπα