ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ’ΛΕΓΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ

Ένα δυο
Απ' την Αθήνα
Μαυρη Τετάρτη
Άκου

Ο κόσμος είν' άδικος δε θα σου δώσει
Όλοι περιμένουν να δούνε πτώση
Όλοι θα πέσουνε όλοι θα χάσουνε όλοι θα πεθάνουνε πρίν ξημερώσει

Μην παραδινεσαι μη σταματάς
Αν πολεμήσεις ως την κορυφή και να χάσεις τη μάχη αν τα
Δωσες όλα τότε δεν έχεις χάσει πραγματικά
Ah

Εγώ βρέθηκα στην κόλαση συχνά
Έχασα την πιστή μου έχασα πολλά
Δεν ξέρω αν ξέρουνε πόσο πονά
Δεν ξέρω αν εκτίμησαν τη συννεφιά

Δεν ξέρω αν θα καταλάβουν
Δεν ξέρω αν ξέρουνε πόσο πονά
Να συνεχίζεις να μαχεσαι μέσα στο νέφος όταν κανένας δε σ' αγαπά

Μην αρκεστείς για λιγότερα άκου και οι πιο έξυπνοι έχουν απορίες
Να 'σαι ευγνώμων για τις ευλογίες
Μην αλλάξεις πότε τις αξίες που σ' έχουνε κάνει τον άνθρωπο που 'σαι
Μακάρι μονάχα η προσπάθεια να αρκούσε

Σήμερα γράφω πριν να ξεψυχήσω όποιος άκουγε τότε τα λάθη μου ζούσε ah