Wolf un Skorpion
Die Sonn steht huh ahm Himmel
Kaum noch Jröön, uss Jras wood Strüh
Bloß Rauch zoeez, dann kütt e' nöher
Leechterloh, dä Sturm uss Füer
Diere blökke, schreie, renne
Och dä Wolf, bess raff nohm Fluss
Wo e' koot stonnblieht un deef Luff höllt
Eh dat e' springk, wat e' wohl muss
"Wer sprich do?", denk dä Wolf, dä irjendjet jehührt
Doch he enn singer Nöh nirj'ndwo noch e' Dier sieht
Jetz widder: "Ich he unge!", rööf en Stemm
Während dä Wald heißer als dausend Hölle brennt
'ne Skorpion, dä op aach Bein ziddert
Fleht: "Böck dich, loss mich op dich drop
Ich kann nit schwemme 'n will nit stirve!"
"Nä, 'ss klar ... hälls du mich für beklopp?
Kumm bloß nit nöher, ich weiß, wer du bess:
Die Kreatur, die alles wat zo noh kütt, stich
Nä, dir vertraut nur dä, dä nie vüür dir jewarnt wood
Jevatter Wolf kritt mer esu flöck nit ömjarnt."
Wodrop dä Skorpion meint: "Wie jetz?
Hätt ene Wolf dann jar kei Häzz?
Nur op dingem Rögge kumm ich rövver
Verjess dat Jeff enn mingem Stäzz!"
Die Hetz weed langsam unerdräächlich
Un eh dat Füer sieh Fell versengk
Knurrt unsre Wolf: "Okay, beihl dich
Un halt dich joot fess, wenn ich spring!"
Un su passiert et dann, wat jeder kumme sooch
Et andre Ufer ess ald fass zom Jriefe noh
Do hührt mer 'm Pelz vum Wolf dä winz'je Passagier:
"Do bess dä Jrößte, minge Held, ich danke dir."
Doch medden en däm Satz 'ne Stachel
Als wöhr e' vun 'nem andre Dier
Stich zo, und dä Wolf jault:
"Wieso nur? Denn jetz, du Doof, versuffe mir!"
Dä Skorpion säht: "Deit mer leid
Wolf, dat unsereins nit anders kann
Wat jööv ich dröm, künnt ich et hahle
Mieh Woot ... eimohl nur ... sorry, Mann!"