Dä Letzte Winter Em Letzte Kreech
Et wohr dä letzte Winter em letzte Kreech,
Do maaten se sich met ’nem Leiderwaare op dä Wääsch
Russ uss dä Jeisterstadt, russ uss däm Trömmerfeld,
„Wo jede Naach et Höllefüer uss ’äm Himmel fällt.“
Die Entourage uss Fraue, Kinder un ’nem ahle Hehr
Met singem jüngste Sohn em Rollstohl immer hingerher
Kohm ahn ’nem Mettwochohvend noh ’ner Odysee
Em Nirjendwo bei Gera ahn, et feel dä eezte Schnie
Zwei Persilkartons, sechs Koffer, jeder ’n Deck
Pott un Pann, en Fläsch Schabau
Un – mer weiß jo nie et silverne Besteck
Enn ’nem Klüttesack verstaut
Nä, he die Jäjend hatt sich keiner ussjesöök
Evakuiert wood mer heher, enn Hüüser rinnjesteck
Zo Lück, die selver kaum jet hatte, wat mer deile kunnt
Et einzig Positive wohr, dat nix enn Flamme stundt
Zo övverlevve vun däm, wat mer op sing Marke kräät
Wohr illusorisch, un wemmer nit maggle däät
Dann wood mer krank, et joov nur Kappeszupp
Un, wemmer Jlöck hatt, aff un zo e’ Stöckche Brut
Eines Ohvends hätt dä Ahl sich hinjesetz
Met ’ner Laubsääsch un ’nem Brett
Vüürjezeichnet un bess spät nahx ussjesääsch
Drei Könije für en Kripp
Un enn dä nähxte Naach, do kohm noch mieh dozo
Maria, Josef un dä Klein, ne Esel un en Koh
’ne Engel un ’ne Hirte un e’ jääl Kamel
Un dä Stään, dä övver Bethlehem vum Himmel feel
Vun do ahn hätt e’ wie besesse produziert
Dat Sperrholz hatt sing Frau orjanisiert
Sing Enkeldöchter jinge dann domet vun Düür zo Düür
Un krääte he un do sujar e’ Döppe Schmalz dofür
Un dä ahle Hehr wohr stolz wie sibbe Mann
Wenn om Desch en Mohlzick stundt
„Ess dat all vun däm, wat ich jearbeit hann?“
Vun däm einz’je, wat e’ kunnt
„Ävver secher“, saat dodrop et Käthi sanft
„Wat meinste, Opa, wat se sich dodröm jerisse hann?!“
Ihr Mutter un ihr Tante hann nur jnädig fottjeluhrt
Duutmööd vun ihrer Maggeltour
Op der se Silverlöffel jäje Botter enjetuhsch
Un selvsjestrickte Socke jäje Speck un Woosch
’ne Büggel Muckefuck, ’ne Liter suhre Wing
Un e’ Schooffell jäje Opas Röggeping
Hermann Platz, wenn ich dich ens em Himmel treff
Drink mer eine op ding Schöss
Oma, Netta, Ännie, Margret un dä Ress
Ohne die’t uns Kripp nit jööv
Un su manch andres och nit, dat steht fess
Huh die Jläser, op ding Schöss!