To Adeio Parathyro

Το ξένο πρόσωπο τησ νύχτασ με κοιτά
Κρύβω το βλέμμα στη φωτιά
Πνίγω τα λόγια στο ποτήρι στο κενό
Σ' ένα παράθυρο αδειανό

Μισή καρδιά μισώ το άλλο σου μισό
Αυτό που χτίζει το γκρεμό
Θα πέφτω μεσ του μισεμού σου το κενό
Σ' ένα παράθυρο αδειανό

Θα κρύβω πάντα ένα όχι στην καρδιά μου
Κι ένα μεγάλο ναι σαν βόμβα που ανασαίνει
Σπάζουν νερά χύνω στο δρόμο τα παιδιά μου
Στρατιά νεογέννητη στα κόκκινα βαμμένη

Ίσωσ μια μέρα καταφέρω να με αλλάξω
Προσωπική μου ιδιότυπη επανάσταση
Θα μπω μια νύχτα να χαθώ και να με ψάξω
Στο άδειο παράθυρο

Το ξένο δάκτυλο του κόσμου με κρατά
Κι όσα δεν είμαι μου ζητά
Φτωχόσ κι ανάργυροσ χωρίσ αποσκευή
Χωρίσ πατρίδα και φυλή

Θα βγω να ανάψω τη σημαία τ' ουρανού
Την απειλή του φεγγαριού