Μάσκα

Πικρά τα δάκρυα και άδικεσ οι λέξεισ
Σαν κοφτερά μαχαίρια ανοίγουνε πληγέσ
Σου το 'χα πει δε γίνεται αν δεν πιστέψεισ
Όμωσ εσύ ούτε που ήξερεσ τι θεσ

Και ξαφνικά αποφασίζεισ ότι φταίω
Κι ότι δε μου 'χεισ άλλο πια εμπιστοσύνη
Δε θα σ' αφήσω να με δεισ ποτέ να κλαίω
Φύγε λοιπόν κι αναλαμβάνω την ευθύνη

Θα φορέσω πάλι απόψε την αδιάφορη τη μάσκα
Να μπορέσω να κρατήσω το κεφάλι μου ψηλά
Τι κι αν φεύγοντασ μου πήρεσ απ' τη νύχτα μου τα άστρα
Όταν με ρωτάσ τι κάνω θα σου λέω είμαι καλά

Να 'ξερεσ πόσο είχα ανάγκη να σ' ακούσω
Μα εσύ μου πέταξεσ δυο λόγια τυπικά
Κι αν την καρδιά μου μπροσ στα πόδια σου απλώσω
Δε με κατάλαβεσ ποτέ πραγματικά

Κι εγώ που τόσο σ' αγαπάω ο τρελόσ
Και δε σου χάλασα ποτέ μου το χατήρι
Μένω στου ονείρου μου την άκρη μοναχόσ
Στο χωρισμό μασ να τσουγκρίζω το ποτήρι