Δυο μοναξιές

Πόσο μ' έχει κουράσει αυτή η σιωπή
Οι αδιάφορεσ νύχτεσ γεμάτεσ γιατί
Πεσ μου που πήγε η αγάπη που πήγε η φωτιά
Κι όλα γίναν συνήθεια όλα γίναν σκιά

Ο, τι έμεινε δυο σώματα σε μια παλιά κορνίζα
Κι εσύ όλα τα πολύχρωμα να μου τα κάνεισ γκρίζα

Πάρε το δρόμο σου να πάρω το δικό μου
Φεύγω πριν χάσω τελικά τον εαυτό μου
Δεν το αντέχω όσο και να σ' αγαπάω
Δίπλα σου δυο μοναξιέσ να κουβαλάω
Δυο μοναξιέσ δυο μοναξιέσ
Δυο μοναξιέσ να κουβαλάω

Σε κοιτάζω μα πάλι δε βγαίνει η βραδιά
Άδεια λόγια άδειο βλέμμα και άδεια καρδιά
Μια ρουτίνα η ζωή μασ χαρά πουθενά
Μόνο ίδιεσ εικόνεσ κι αστεία φτηνά

Ο, τι έμεινε δυο σώματα σε μια παλιά κορνίζα
Κι εσύ όλα τα πολύχρωμα να μου τα κάνεισ γκρίζα