Απερίγραπτη λένε

Απερίγραπτη λένε η φτώχεια τησ ισταμπούλ
Η πείνα θερίζει τουσ ανθρώπουσ
Βουλιάζουν λένε στο χτικιό
Κι οι κοπελίτσεσ έτσι λένε
Στα θεωρεία του σινεμά και στα χαλάσματα

Άσχημα τα νέα για τη μακρινή μου πολιτεία
Την πολιτεία των τίμιων τω εργατικών
Και των πτωχών ανθρώπων
Για την αληθινή μου ισταμπούλ
Την πολιτεία που μένεισ πολυαγαπημένη μου
Την πολιτεία που κουβαλάω
Πάνω στουσ ώμουσ μου
Μεσ στο σακί μου
Από εξορία σε εξορία
Από φυλακή σε φυλακή
Την πολιτεία που’χω στην καρδιά μου
Σαν ένα μαχαίρι σαν την εικόνα σου
Μέσα στα μάτια μου