Świdryga i Midryga

To nie konie tak cwałują uszami nie strzygą
Jeno tańczą dwa opoje Świdryga z Midrygą

I nie stęka tak stodoła cepów bijakami
Jak ta łąka źgana nogą jako kułakami

Doskoczyła ich na słońcu Południca blada
I Świdrydze i Midrydze i tańcowi rada

Zaglądała im do oczu chciwie jak do żłobu
Który w tańcu mnie wyhula, bom jedna dla obu

Porwali ją za dłoń jedna, porwali za drugą
Musisz obu nam wystarczyć skąpico dziewczuro

Rozdwoili ją po równo rozczepili żwawo
Na dwie dziewki na siostrzane na lewą i prawą

Więc Świdryga pląsał z prawą a Midryga z lewą
Ten obcasem kurz zamiatał a tamten cholewą

Tańcowali z nią do zdechu i aż do upaści
Aż umarła jednocześnie we dwojej postaci

W dwóch ją trumnach pochowali, ale w jednym grobie
Ale huczy ziemne echo tańczą trumny obie

Aż się kręci z nimi razem śmierć w skocznych lamentach
Aż się wnętrznościami trzęsie przerażony cmentarz

Pomąciła im się w głowach wiedza ta pomglona
Gdzie jest prawa strona świata a gdzie lewa strona

W jakiej trumnie lewa dziewka w jakiej prawa leży
I która z nich i do kogo po śmierci należy

Obłąkani nad przepaścią poklękali wzajem
I na klęczkach zatańczyli nad przepaści skrajem

Porażeni mrokiem trumien jak dwa błędne wióry
W otchłań śmierci powpadali nogami do góry