Wymiar szaleństwa

Ty która rozpraszasz światło całego wszechświata
Ty Która odbijasz eony czasu
Przyjmij swego pokornego sługę
Do Twojej kosmicznej wielkości

Pozwól moim nędznym atomom
Stać się jednością z Twą chwałą
Pozwól mej mdławej poświacie
Odbijać się wśród twoich kryształów

Wraz z ostatnim rozbłyskiem słońca
Magiczny rytuał przesyła
Odbicie mego istnienia
Do Twojej gazowej mądrości

W objęcia zimnej próżni
W Mgławicę Wiedźmiej Głowy

Pozwól mi poczuć chłód Twego pyłu
Pozwól być mdłym blaskiem na twoim obrazie
Pozwól spijać mądrość tysiąca gwiazd
Które dają Tobie światło

Wraz z ostatnim rozbłyskiem słońca
Magiczny rytuał przesyła
Odbicie mego istnienia
Do Twojej gazowej mądrości

W objęcia zimnej próżni
W Mgławicę Wiedźmiej Głowy

Dla ciebie otwieram swe żyły
Dla ciebie podpalam rytualny stos
Pozwól by me marne istnienie
Odnalazło sens w twojej wszech-materii

By moje zakrzywione światło bledło w twoim kolorze
By moje węglowe komórki krążyły z twym diamentowym kurzem
By moje nędzne myśli stały się jednym z twą pierwotną materią
By moje lęki rozpłynęły się w twej wszechwiedzy

Pozwól
Pozwól
Pozwól
Pozwól

Przez dziewięć stuleci moje światło wędrowało do Ciebie
Pochłaniam teraz wiedze znana milionom istnień przede mną
Ogrzewa mnie cieple słonce Rigela
Światło z wszech-przestrzeni karmi mnie
Jesteśmy

Jesteśmy
Mgławicą
Wiedźmiej
Głowy